Melk uit een kokosnoot, je wordt vanzelluf groot!

Zo! Anderhalve week verder ondertussen! De koffietour bij Lost&Found hostel ging helaas niet door. Dus in plaats daarvan weer een mooie hike gemaakt met 400 hoogtemeters en een dip in een redelijk woest kolkende rivier. Het frisse water van Nederland mis ik namelijk zo nu en dan toch wel met deze hitte en een dip in een rivier doet dan echt geen kwaad. Op de terugweg naar Bocas del Toro hadden we net de bus gemist. Maar waarom wachten op de volgende bus terwijl je ook kan liften. En zo gezegd zo gedaan. Wie wil deze drie chickies nou niet in de auto hebben. Binnen vijf minuten zaten we in een auto en het was het beste ritje wat we tot dan toe hadden gehad en nu waren we nog sneller thuis ook. Deze meneer heel vriendelijk bedankt dus! 

En toen was het alweer maandag! Een nieuwe clinic day stond ons te wachten. Voor mij de eerste niet-multiday clinic en ik was een beetje verbaast dat het maar tien minuten varen was in plaats van drie uur. Het is maar waar je aan gewend bent. Hoogtepunten hier: Mijn eerste injectie gezet. VINK!!! En zag ik een meisje met een lui oog waar we een patch voor gemaakt hadden.

De dinsdag vertrokken we wat later vanwege het slechte weer dat opkomst was. Er zou mogelijk een orkaan deze kant op komen, waardoor ze in eerste instantie niet wilden vertrekken. Uiteindelijk zijn we toch gegaan en maar goed ook! Heel veel patiënten gezien en geholpen. Toen we thuis kwamen, waren ze al druk bezig met de voorbereidingen voor Orkaan Otto, want die zou zomaar voorbij kunnen komen. ’s Avonds kregen we een masterclass orkanen van Charles: Hoe ze ontstaan, verschil tussen orkaan, tyfoon, cycloon, wat te doen, wat ons te wachten stond, wat de beste bouw is van huizen en uiteindelijk ook hoe honden getraind worden om mensen te vinden in puin. De honden dragen kevlar sokjes om hun poten te beschermen: so cute!! 

Terug naar de kern van het verhaal: We hadden 70% kans op windvlagen van 75 km/h. Vond ik persoonlijk allemaal wel meevallen. Otto zou wel nog wat kunnen uitwijken waardoor we niet zeker waren. Beter te goed voorbereid dan vice versa. Het plan voor de woensdag was dan ook geskipt. ’s Ochtends snel met de boot naar Bocas om voedsel in te slaan in geval van nood. BIER en CHIPS sowieso én koekjes mix!!  

Uiteindelijk was Otto bij ons een grote flop. Geen windvlaag gezien of gehoord en minder regen gezien dan vandaag. Wel hadden we nog koekjes mix, dus donderdagavond alsnog lekker koekjes gemaakt! Toen ik ’s avonds nog even over het dock liep en mijn lamp in het water scheen, zag ik een redelijk grote krab in het water en die zat lekker te smikkelen. Heel prachtig om te zien! 

Voor vrijdag stond er nog een follow-up clinic en toen was het weekend. Party’en in Bocastown, oh ja zeker! Het idee om zaterdag op tijd in Bocas te zijn om een rondje te gaan hardlopen, was natuurlijk mislukt met het Panamese gevoel voor tijd. Toen we uiteindelijk om 11 uur in Bocas waren, was het al gloedje heet. De oplossing was simpel: Fietsen huren en op naar het strand! Onderweg weer een kokosnoot gekocht, want van melk uit een kokosnoot, wordt je vanzelluf groot! En funfact: je kan het melk van een kokosnoot in geval van nood prima intraveneus toedienen aangezien het steriel is en qua elektrolyten bijna gelijk is als bloed (aldus onze Colombiaanse dokter Luis).

’s Avonds heerlijk gedanst alleen eindigde de avond in een domper. Mijn knie was toch niet geheel hersteld en kon mijn dansmoves nog niet aan, wat resulteerde dat ik weer door mijn knie ging. Maar uitgaan met Floating Doctors heeft als voordeel dat er genoeg artsen om mee heen waren. De dansavond was helaas wel afgelopen. 

Zondag zat ik dus met een zere knie, maar ik wilde nog wel graag iets doen. De perfecte oplossing: duiken! Afgelopen zondag heb ik dus voor het eerst gedoken en wat was het mooi! Weer een VINK! Heel veel mooie vissen en koralen gezien, waar ik eerlijk gezegd niet de namen van weet.

Ondertussen hebben we weer een multi-day clinic/follow-up van drie dagen achter de rug., waarvan gisteren vooral een hele drukke dag was. Van 09:00 tot 19:00 bijna aan een stuk door patiënten gezien, met alleen een korte lunchpauze. In de weken dat ik hier ben, heb ik al veel verschillende Ngobe communities gezien en er zit veel verschil tussen deze gemeenschappen. Zo is er veel verschil in arm en rijk en is in de rijke gemeenschappen duidelijk de invloed van het goedkope suiker te zien(veel diabetes, overgewicht en hoge bloeddruk), terwijl in de armere gemeenschappen veel meer eigen geteelde producten gegeten worden. Maar ook in hun behoud van tradities is veel verschil. Waar in sommige gemeenschappen veel vrouwen nog een traditionele prachtige jurk dragen, zie je ze in andere gemeenschappen tijgerprintjes voorbijkomen. Wel zie je bijna overal kippen en hele magere honden rondlopen, ook in de ruimte van de clinic zelf. Blijft toch apart.

Ondertussen ben ik al zeker vijf kokosnoten verder en word ik naar eigen zeggen al een grote dame! Zeker met alle kennis van Floating Doctors die ik er nu bij heb!

Hasta luego!