Adios amigo's de Medico Flotantes

Vandaag is alweer de laatste dag bij Floating Doctors. Op het moment is het 7 uur in de ochtend en ben ik voor de laatste keer in de ochtend naar het dock gelopen om hier m’n blog te schrijven. Terwijl ik geniet van een prachtig uitzicht, waarbij vissen uit het water springen, het water zo kraakhelder is dat je de bodem op vier meter diepte met al zijn vissen en natuur leven kan zien en prachtige geluiden van allerlei soorten vogels hoort, besef ik me dat ik dit heel erg ga missen. Ik lees deze laatste zin na en denk bij mezelf: ‘Dit is toch bijna niet voor te stellen?’ Om deze idyllisch beschreven plek toch even wat naar beneden te halen: Ik word op dit moment ook helemaal lek geprikt door verdomde chitra’s.(=zandvliegen)

Maar wat is hier gebeurd in de afgelopen anderhalve week. Vorige week donderdag zijn we naar de pharmacy en Asilo geweest. De pharmacy is niet het leukste werk, maar wel belangrijk. Hier bereiden we alle spullen voor die we nodig hebben voor de clinics en verpakken we alvast de dosering pillen die patiënten nodig hebben. Vervolgens zijn we naar de Asilo gegaan, maar helaas was het te slecht weer om een rondje met ze te gaan lopen. In plaats daarvan hebben we ze een manicure en oogdruppels gegeven.

Vrijdag stond er een drukke follow-up clinic voor de boeg en was ik een dagje omgetoverd tot tandartsassistente voor de lieftallige Lisa, m’n roomie. De gebitten van heel veel kinderen zijn slecht. Cariës, tientallen gaatjes en voortanden die tot op het tandvlees weggerot zijn, zijn hier normaal om te zien, nadat ze toegang gekregen hebben tot suiker en met name flesjes frisdrank. Ik heb die dag dus ook heel veel tanden getrokken zien worden. Desondanks kan ik sommige tandartsgeluiden nog steeds niet goed aanhoren.

Toen we terug waren op base, stond het eten al snel klaar. Ik had de dag ervoor met Lisa afgesproken dat we zouden gaan zwemmen. Zwemmen bij nacht laat je namelijk de bioluminiscentie zien en dat moest ze toch echt nog wel een keer ervaren voordat ze hier weg ging. Dus rond een uur of negen stonden we op het dock en wauw!! Dit was de beste avond hier voor de bioluminiscentie! Zo helder en veel en daarbij waren er ook nog ontiegelijk veel sterren te zien, waardoor het leek alsof je boven en onder sterren zag!

Voor het weekend stond er een uitermate relaxweekend klaar. Zaterdag op een hele fijne plek(skully’s) gechilld, wat dingen voor de verdere reis gepland en ’s avonds natuurlijk nog wat kleine dansjes. Toen ik vervolgens buiten zat af te koelen, kwam er een pijlstaartrog voorbij gezwommen: WAUW! 

Zondag daarentegen was nog beter! Met ons vrijwilligersgroepje hadden we een dag op super relaxte catamaran geboekt. Het was ongeveer een anderhalf uur  varen naar het punt waar we zouden gaan liggen. Onderweg zwom er een dolfijn langs de boot! Heerlijk gegeten, gesnorkeld en geSUPt. We lagen bij een prachtig strand en met Lisa op m’n board zijn we erheen geSUPt. Toen we daar aankwamen, kwam er een adonis met een kokosnoot uit de bosjes en dat wilde ik ook wel: een kokosnoot. Hij wilde die wel halen voor mij. Lisa en Elise Tromp wilden er ook wel één. Drie kokosnoten is echter te veel om vast te houden, dus ik liep mee. Wat bleek: Er was daar een soort kokosnoten boerderij. Heel mooi om daar rond te lopen. Alleen wat ik niet wist is dat het daar ook mega sompig is, wat resulteerde in dat ik ergens tot mijn knieën wegzakte in de drap. 

Afgelopen maandag en woensdag stonden er vier korte follow-up clinics te wachten en dinsdag en donderdag Asilo en pharmacy. Op veel plekken geweest, maar niet echt een heel druk weekje. Wel afscheid genomen van m’n casanova in Asilo. Ik was zijn Amor van donderdag. 

Ondertussen is het ontbijt klaar(maar 45 min laat) en gaan we zo voor de laatste keer in de cayuko naar twee gemeenschappen voor follow-up. Ik ga die ritjes en de mensen missen! Voor volgende week staat er al wel iets anders heel tofs op de planning: een weekje werken bij een turtle project in Pavones, Costa Rica. 

Keep you posted!

Elise