Ultimo

Dat was het dan. Vier maanden Midden-Amerika en wat was het bueno! Van een geweldige ervaring bij Floating Doctors naar mooie plekken, super zonsondergangen en vele toffe vrienden erbij. Ik zou er zo een aantal pagina’s over vol kunnen typen, maar dat bespaar ik jullie.

Wel hebben jullie nog mijn laatste twee weken tegoed en die waren ook zeker niet verkeerd! Na de school te hebben verlaten heb ik een nachtje in Leon gespendeerd om vervolgens de nacht erna met een shuttle naar El Tunco, El Salvador te gaan. Het was een helse rit, van 02:00 tot 13:00 met shitty wegen in Honduras, maar zeker waard. El Tunco: WAUW! Toeristisch, maar wauw! Super golven, heerlijke pupusas(traditioneel El Salvadoriaans gerecht), chocobananen en geweldige mensen. Het kon niet beter! De dagen daar gesurfd en naar watervallen en de vispier in de stad verderop gegaan, waar we heerlijke cerviche gegeten hebben. En dat voor maar $4,-. 

El Tunco verlaten deed me dus ook wel een beetje zeer, maar na de verhalen over Guatemala wilde ik daar toch echt nog even naartoe ook al had ik nog maar acht dagen. Dus weer de shuttle in. Wel 2,5 uur later dan gepland, lekker op z’n Latijns-Amerikaans. Later dan gepland kwam ik dus aan in Antigua, waardoor ik niet diezelfde dag nog de nachtbus kon pakken.

Maar ik wilde wel echt naar Flores, want die Maya ruïnes in Tikal moesten toch wel echt even gezien worden! Het was weer tien uur met de nachtbus, maar zo waard het. Immens om daar rond te lopen en om in te beelden hoe de Maya’s daar rond gelopen moeten hebben. 

Na maar een dag alweer in de volgende shuttle. Ik had namelijk ook hele goede verhalen gehoord over Semuc Champey. Het was weer acht uur, maar toen we er waren, waren we ook wel echt in the middle of nowhere. Al was er wel een dorpje.. met pupusas!! Semuc Champey is echt een van de mooiste plekken waar ik ben geweest, als het niet de mooiste plek is. Een ondergrondse rivier, die ook de poeltjes erboven vult met kraakhelder turkoise water. Hét zwemparadijs, waar je van dingen af kan springen en af kan glijden midden in de natuur. Na Semuc bezocht te hebben, stond er die dag ook nog een grottocht met een kaarsje op de planning en de dag werd afgesloten met tubing op diezelfde rivier. 

Toen ik weer terug was in Antigua, had ik echt nog maar een paar dagen. Ook hier wilde ik wel weer even surfen en dat dus ook gedaan. Het resultaat: een surfboard op m’n neus om dat ik aan het klungelen was to the max. 

Om de reis af te sluiten, besloot ik de laatste dag nog een hike te doen. Volkaan Pacaya op! Ik kan niets anders zeggen, dat er geen betere afsluiter was. Beetje marsmallows bakken, terwijl je de volkaan hoort rommelen, de hitte van de grond/volkaan door je schoenen heen komt en af en toe stenen, rotsblokken of misschien wel een klein, klein beetje lava uit de krater ziet komen, is toch wel een beetje spannend. Een ding is zeker: Wat uit de krater kwam was gloeiend heet aan de rook te zien. 

’S Avonds nog een heerlijke maaltijd gegeten achter een tienda, een klein winkeltje, waardoor het voelde alsof je thuis bij die mensen zat, een paar biertjes gedronken en daarna op tijd naar bed, want de volgende dag zou ik vroeg terug vliegen naar Panama City. 

Ik had nog een halve dag in Panama City en die heb ik benut door nog maar een keer door Casco Viejo te lopen. Waar ik vier maanden ervoor toch nog wel erg spichtig was, voelde ik me nu helemaal op m’n gemak. M’n laatste doel: een fles Abuelo scoren. Goedkope, lekkere rum kan je natuurlijk niet achter laten. Gek genoeg is de fles nog steeds dicht. 

Nou dat was het dan, ja terugreis ging ook goed – GB: geen bijzonderheden.  Ik heb een prachtige reis achter de rug en ik kan niets anders zeggen dat ik het iedereen kan aanraden! 

Einde van de ene reis betekent plannen maken voor een nieuwe.

Wordt vervolgd dus.

ADIOS!!!